Mara Jade

Вроде как некоторые искали. Это не единичный случай. Таких было минимум два в Киеве, в Одессе, Москве, Краснодаре, Калининграде, США, Канаде, Корее.. В интернете выложены записи этих звуков из разных городов. Врядли во всех случаях это был ржавый эскалатор. Тем более что очевидцы утверждают, что звук очень громкий, от него трясуться стекла..

Не так давно узнала, что в Киеве масса людей обеспокоена странным явлением - периодически появляющимся необъяснимым гулом, вызывающим неприятный гипнотический эффект, чувство страха и т.п. Звук очень громкий, в некоторых домах дрожали стекла. Меня эта вещь неприятно поразила, интересно ваше мнение! http://climatgate.wordpress.com/2011/08/12/странный-звук-в-киеве-11-08-11/

Была недавно на Яново.. Вот какую табличку поставили у камня, который Витя раскапывал..

Это действительно очень интересный феномен.. Изображение отпечаталось с внутренней стороны стекла, причем матовые и прозрачные участки стекла на ощупь отличаются по температуре. У Сережи Кравчука должны быть фотографии.

У В. Короткевича в романе "Хрыстос прызямліўся ў Гародні" есть интересное описание падения метеорита и аномальных атмосферных явлений, ему предшествовавших. Не помню издательство и страницу, цитирую из своего диплома: 1 Сімволіка нябесных целаў 1.1 Агнявы змій Раман пачынаецца апісаннем незвычайных з’яў на зямлі і на небе, што адбываюцца ў год “прышэсця” Хрыста. Так, “па ўсёй зямлі беларускай чынілася такое, чаго ні раней, ні потым не бачылі нават відалыя людзі. З самага пачатку года і кожны вечар заранкі былі чырвоныя, як кроў, а ветру наступнага дня не было. І высокія аблокі ўначы свяціліся срэбрам, і слупы агнявыя ўзімку гулялі ў небе”. Не нараджаліся дзеці, хварэлі людзі, нават выдахлі ў азёрах усе цмокі. “Узнікалі недзе далёка азёры і акіяны, і замкі плылі ў аблоках, і невядомыя ля іх дрэвы. <…> Плылі ў небе караблі пад крывавымі ветразямі. І ўставалі ў небе гарады так буйна, што жыхароў можна было пазнаць у твар”. Назіраючы ўсё гэта, людзі адчуваюць, што надыходзяць альбо апошнія часіны, альбо часіны вялікіх зменаў. Найбольшую цікавасць для нас выклікае апісанне наступнай з’явы. “Вясною той, уначы <…> з шыпам і свістам прамчаў па небе агнявы змій з доўгім зыркім хвастом. <…> Праляцела зверху, і ўніз, і наўскос і чабарохнулася за акаёмам. Здрыганулася зямля, шуганула нешта нейкае агнём, а потым даляцеў глухі ўдар”. У гэтым “агнявым зміі” лёгка пазнаецца балід – метэарыт, палёт якога суправаджаецца вялікім вогненным хвастом і гулам. У старажытнасці метэарыты лічылі часцінкамі зор – увасабленнем анёлаў у матэрыяльнай форме. Яны павінны былі нагадваць людзям пра існаванне вышэйшых сфер жыцця. Метэарыты таксама сімвалізуюць боскую іскру альбо семя. Каметы і метэарыты лічыліся прадвесцем смерці вялікіх людзей альбо нараджэння багоў, як у гісторыі аб нараджэнні Іісуса, або ў індыйскіх міфах пра Агні і Будду.